Hoewel dat nergens vermeld wordt, is dit een ongewijzigde herdruk van de in 1972 verschenen Nederlandse vertaling van deze historische roman -inclusief de vele drukfouten en m.n. foutief gespelde Latijnse namen. Mary Ronalds, die meer historische romans op haar naam heeft, geeft hier haar visie op de Romeinse keizer Nero (37-68) door hem, tijdens zijn sterven, in een terugblik zijn leven te laten vertellen. Ronalds tekent Nero, die door antieke historici en moderne volksverbeelding als een verdorven mens en slecht keizer wordt afgeschilderd, als het slachtoffer van de omstandigheden, en vooral van zijn moeder. Zij heeft daarmee een tamelijk originele 'autobiografie' van Nero geschreven, zonder de historische feiten geweld aan te doen, al is haar psychologische benadering bewust on-antiek. Het resultaat is een goed leesbare, af en toe spannende roman. Wel is de strikt chronologische opzet wat braaf en kan het boek in diepgang en overtuigingskracht b.v. niet concurreren met Ik Claudius van Robert Graves.