china, keizerrijk, levensverhaal 

Nog niet eens drie jaar oud werd het nietsvermoedende knaapje in 1908 tot keizer gekroond. Tijdens de zeer lange ceremoniële plechtigheid riep het kind overstuur: ‘Ik wil naar huis!’ Door de bijgelovige hovelingen werd dit als een ongunstig voorteken beschouwd. En zij kregen gelijk: Pu Yi’s leven zou een aaneenschakeling worden van intriges, opstanden, oorlogen, misleiding en corruptie.

Tot aan zijn dood op zestigjarige leeftijd werd hij geobsedeerd door panische angst voor samenzweringen, ongunstige voortekenen en alle mogelijke kwalen. En niet ten onrechte, zoals uit zijn levensverhaal blijkt. Meerdere malen werd hij door intriganten afgezet, gevangen gehouden en met de dood bedreigd. Uiteindelijk sleet hij zijn laatste, eenzame dagen als gewoon burger, in dienst van de botanische tuinen van Peking.

‘De laatste keizer van China was een kind’ biedt een wervelend beeld van het roerige leven aan het Chinese hof in de periode 1908-1967, een periode waarin eeuwenoude tradities, ondanks krampachtige pogingen ze te handhaven, langzaam maar zeker plaats moeten maken voor Westerse invloeden en voor het communisme. Rouwceremonies, eunuchen, courtisanes, kostbare uitspattingen, rituele voorouderverering en bizarre seksuele praktijken vormen het grillige decor van een stuk recente geschiedenis, waarin de laatste keizer, van oudsher omringd door weelde en rijkdom, eindigt als een nederig burger.

De draak werd een vlinder. 

Volwassenen