De auteur, een advocaat uit linkse hoek, beschrijft de opkomst van de terreurgolf in Belgie rond de CCC en de bende van Nijvel (deel 1), en de reactie daarop in Belgie (deel 2), gekaderd in de internationale terreurbestrijding. Zonder tot een echt bevredigende verklaring ervan te komen, beschrijft Vander Velpen het zorgwekkende proces dat politie en vooral rijkswacht steeds meer mensen en bevoegdheden krijgen, dat definities (wat is 'terreur', wat zijn 'uitzonderlijke gevallen'?) steeds meer vervagen, waardoor democratische grondrechten in het gedrang dreigen te komen. Huiszoekingen worden zonder al te veel aanleiding gepleegd, telefoons afgeluisterd terwijl dat wettelijk verboden is. Controle op het politie-apparaat wordt zeer moeilijk gemaakt. Bovendien betekent meer bewapening ook grotere kans op ongelukken bij kleine incidenten. Het boek, waarin hier en daar naar vergelijkbare ontwikkelingen in Nederland verwezen wordt, stemt door zijn kritische visie op de terreurbestrijding tot nadenken (en niet alleen voor Belgen).