Julien Sorel is een arme timmermanszoon. Hij is niet bepaald een zoon waar zijn vader trots op is. Julien helpt niet mee in het kleine bedrijfje, in tegenstelling tot zijn broers; het interesseert hem niet. Hij wordt gedreven door een enorme passie voor Napoleon, Romeinse geschiedschrijvers en andere literatuur. Buiten Fouqué, die in de bergen woont en een houtzagerij bezit, heeft Julien geen echte vrienden, behalve de goede pastoor Chélan, die hem les geeft in onder andere Latijn, retorica en Franse geschiedenis. Wanneer de burgemeester van het lieftallige plaatsje Verrières, monsieur de Rênal, een gouverneur zoekt voor zijn kinderen, is deze al snel gevonden in de persoon van Julien, die dit te danken heeft aan de goede woorden die pastoor Chélan over hem heeft uitgesproken. Hij gaat in het huis van de burgemeester wonen, eet samen met de kinderen, die al snel dol op hem zijn en onderwijst hen. Ondertussen bloeit er een innige liefdesrelatie op tussen Julien en de vrouw van de burgemeester, Louise de Rênal. Deze liefde wordt zelfs zo groot dat zij hem meer liefheeft dan haar eigen kinderen. Wanneer zij te onvoorzichtig met hun gevoelens zijn geweest, vertrekt Julien naar het seminarie van Besançon, en wel op zo’n manier, dat zowel de burgemeester, Madame de Rênal als hijzelf vrijwel niet in hun eer worden aangetast.
Het hoofd van het seminarie, de strenge maar beschaafde pater Pirard, tevens goede vriend van pastoor Chélan, heeft veel goeds vernomen over Julien. Het blijkt waar te zijn. Julien is een uitblinker in alle vakken, spreekt vloeiend Latijn en ontvangt alle lof van pater Pirard en heeft het uiteindelijk prima naar zijn zin. Zijn seminariegenoten daarentegen, zijn nogal jaloers op de bewonderenswaardige Julien. Wanneer er een samenzwering tegen pater Pirard ontstaat, ziet hij zich genoodzaakt te vertrekken uit het seminarie, waar hij zo aan gehecht is. Julien vindt dit vreselijk, daar Pirard een vaderfiguur voor hem geworden was. Als pater Pirard een aanstelling krijgt in Parijs, kan Julien met hem mee om daar de secretaris van markies de la Mole te worden, een machtig en aanzienlijk iemand in Parijs. Julien heeft in het begin moeite zich te acclimatiseren tussen al deze mensen van zeer hoge afkomst, en hoe welsprekend Julien ook zijn mag, hij blijft een simpele boerenzoon. Huize de la Mole bestaat uit de markies en de markiezin met hun twee kinderen: graaf Norbert en freule Mathilde de la Mole. Mathilde begint gevoelens voor Julien te krijgen, die na lange twijfel worden beantwoord. Wanneer Mathilde zich een dwaas voelt over haar gevoelens voor Julien, is hij diep gekwetst en wil het liefst sterven. Hij krijgt een opdracht van mijnheer de la Mole om naar straatsburg af te reizen en een boodschap door te geven. Onderweg ontmoet hij prins Korasoff, een vriend die hij in Engeland, waar hij eveneens moest zijn vanwege een opdracht van de markies, heeft leren kennen. Julien vertelt hem zijn liefdesverhaal, en de prins raadt hem aan een goede vriendin van de freule te gaan beminnen, haar te overladen met liefdesbrieven. Dat doet Julien, en hij stuurt mevrouw de Fervaques de vele liefdesbrieven die hij van de prins had ontvangen en overgeschreven had. Langzaamaan maakt het trotse karakter van Mathilde plaats voor jaloezie en wantrouwen. Zij wil Julien weer terug, hem maken tot haar echtgenoot. Dan blijkt Mathilde zwanger te zijn van Julien. Samen besluiten zij een brief te schrijven aan de markies, die na het lezen van de brief buiten zichzelf is van woede. Een vooraanstaande jongedame met zoveel aanzien en vele aanbidders, die houdt van een boerenzoon! Wanneer deze schande bij meerdere mensen bekend is, ontvangt de markies een brief van madame de Rênal, waarin zij beweert dat Julien zich op wil werken in de maatschappij ten koste van vooraanstaande vrouwen die hij zou verleiden. Als Julien dit hoort wordt hij woedend op de vrouw die hij zo lang heeft liefgehad, en besluit per direct naar Verrières te vertrekken om haar om het leven te brengen. Na zijn moordaanslag, waarvan hij denkt dat deze gelukt is maar echter niet het geval is, wordt hij gearresteerd en in de gevangenis gezet. Door de verkleining van zijn lichamelijke leefwereld wordt zijn geestelijke leefwereld vergroot, en voelt hij zich ondanks alles gelukkig in zijn droomwereld. Hij verneemt van de cipier dat madame de Rênal nog in leven is het het goed maakt, en is hier uiteindelijk erg content mee wanneer zij hem komt opzoeken en elkaar weer in de armen te sluiten, tot groot ongenoegen van Mathilde. Bij aanvang van het proces is al bekend wat het vonnis zal zijn, aangezien Julien zelf aangeeft dat het een moordaanslag met voorbedachten rade was. Hij wordt veroordeeld tot de guillotine. Hij weigert, ondanks de vele smeekbeden van Mathilde, madame de Rênal en Fouqué, in hoger beroep te gaan, omdat de waarheid voor hem vaststaat, en hij in zijn nog goede fysieke en mentale toestand voor de dood kan kiezen. Hij smeekt Mathilde na zijn dood met een vooraanstaand man te trouwen en zijn toekomstige zoon bij de lakeien van madame de Rênal achter te laten, zodat zij hem kan opvoeden en Mathilde zonder te veel aangetast in haar eer te zijn haar leven kan vervolgen.
Julien vertelt Louise dat zij zijn zoon moet opvoeden en hij smeekt haar op zijn knieën dat zij geen einde haar leven moet maken als hij dood is; zij belooft het hem.
Na zijn terechtstelling wordt Julien begraven in een grot in de bergen, waar hij vroeger zo vaak heen geen en waar hij zo van genoten had. Mevrouw de Rênal hield zich aan haar belofte. Zij deed geen enkele poging zich van het leven te beroven; maar drie dagen na Julien stierf zij in de armen van haar kinderen. 

Slight signs of wear! - from Amzon